تاثیر طلاق بر مهارتهای اجتماعی و عزت کودکان 10تا 13 سال

تاثیر طلاق بر مهارتهای اجتماعی و عزت کودکان 10تا 13 سال
طلاق و تاثیرات آن بر فرزندان
طلاق یک از پیامدهای ناگوار و تلخ زندگی است که طبعا برای گروهی کثیری از انسانها اجتناب ناپذیر می باشد. اگر چه در این پروسه جدایی والدین بعضا کمک می کند تا آینده ای دگرگون داشته باشند اما متاسفانه اغلب فرزندان در این راه صدمه دیده و حتی خود را مقصر و محکوم می بینند. بهمین خاطر در اینجا بطور اختصار به این موضوع اشاره شده و سعی داریم تا با بازنگری آن دریابیم که چگونه والدین می توانند علی رغم جدایی شان کمک حال فرزندان خود باشند قبل از اینکه فرزندان دچار صدمات جدی روحی و روانی گردند.
تأثیر طلاق بر فرزندان چیست؟
تأثیر مستقیم آن تزریق عواطف رنجور از جمله ترس، خشم، گیجی و بهت‌زدگی است. اما باید اذعان داشت که کودکان می‌توانند پس از مدتی به حیات طبیعی خود بازگردند. البته در این رابطه نقش والدین بسیار اساسی است. آنان باید کودکان خود را زیر چتر حمایت خود قرار دهند و هدایت صحیح را از آنان دریغ نکنند. طلاق به‌خصوص بر کودکان در دوران ابتدایی تحصیل تأثیر عمیق‌تری می‌گذارد. حس عدم امنیت کودکان را به‌شدت آزار می‌دهد و آنها از بازگو کردن شرایط خانوادة خود احساس شرمساری دارند. حتی پس از مدتی ممکن است که بچه‌ها خود را سرزنش کنند. در این باره، واکنش بچه‌ها متفاوت است. برخی غم و دردنهان خود را ابراز می‌کنند و بعضی دیگر آن را پنهان می‌کنند.
عملکرد والدین چه می‌تواند باشد؟
به بچه‌ها کمک کنید تا عواطف خود را ابراز کنند. چه از طریق بیان و با از طریق نوشتن، نقاشی کردن و یا حتی از طریق موسیقی.
به عواطف بچه‌ها احترام بگذارید.
به بچه‌ها اطمینان دهید که احساسات آنها طبیعی است.
تا آنجا که ممکن است علل جدایی را برای بچه‌ها توضیح دهید تا آنها دریابند که طلاق به‌علت تقصیر آنها صورت نگرفته است.
اگر امکان دارد فرزندان خود را با بچه‌هایی که تجربة مشترکی دارند آشنا سازید تا آنها بفهمند که تنها نیستند.
اگر امکان دارد بچه‌های خود را با گروه‌های درمانی مخصوص طلاق آشنا سازید.
ترس و اضطراب
ترس و اضطراب به‌خصوص دامنگیر بچه‌هایی می‌شود که مدارس ابتدایی را می‌گذرانند. طلاق با خود حس عدم امنیت را در کودکان می‌پروراند. پس از طلاق برخی از بچه‌ها از حس عمیق ناتوانی رنج می‌برند. بچه‌های کوچک‌تر گاه فکر می‌کنند که والدین در فکر ترک آنها هستند و این حس ناامنی آنها را تشدید می‌کند. درگیری والدین نیز استرس و اضطراب بچه‌ها را شدت می‌بخشد. امکان دارد که عوارض فیزیکی از جمله سردرد، درد معده و غیره در کودکان نمایان شود. واکنش بچه‌های بزرگ‌تر عموماً انزوا و خلوت گزینی است که خود گواه دیگری بر ترس و نگرانی آنهاست.
عملکرد والدین در این زمینه
در حضور بچه‌ها با یکدیگر دعوا نکنید.
تا آنجا که ممکن است عناصر تنش‌زا را برای کودکان کم کنید.
به بچه‌ها پیرامون آیندة زندگیشان اطمینان دهید: مثلاً چه کسی از آنها مراقبت می‌کند و یا کجا زندگی خواهند کرد.
به بچه‌ها اطمینان دهید که آنها را دوست دارید و از آنها مراقبت و حمایت خواهید کرد.
از بچه‌ها نظر بخواهید و حمایت‌های خود را به‌شکل مداوم و با ثبات تکرار کنید.
با هریک از بچه‌ها وقت خاصی داشته باشید.
به بچه‌ها یاد دهید چگونه استرس و نگرانی خود را ابراز کنند.
خشم و از کوره دررفتگی
خشم نیز یکی دیگر از مظاهر رفتاری است که کودکان به‌خصوص در مدارس ابتدایی از خود نشان می‌دهند. گاه بچه‌ها از والدین خشمگین هستند و آنها را سرزنش می‌کنند. بچه‌های بزرگ‌تر گاه آشکارا والدینشان را شماتت می‌کنند. خشم بچه‌ها گاه با زیر سؤال بردن قوانین خانه و یا وظایفشان جلوه‌گر می‌شود. گاه نیز به‌شکل فعال فرزندان طلاق با بچه‌های دیگر به زدوخورد می‌پردازند.
عملکرد والدین در این زمینه
بگذارید بچه‌ها بدانند که خشم یکی از مظاهر طبیعی طلاق است.
راه‌های سالم ابراز خشم را به کودکان آموزش دهید (مثلاً در میان گذاشتن، ورزش و یا کارهای هنری).
با راه‌های ناسالم ابراز خشم (زدوخورد) مقابله کنید و در پیش گرفتن راه‌های سالم را تشویق کنید.
به بچه‌ها یاد دهید چگونه با بچه‌های دیگر رفتار کنند.
معلمان و سایر مددکاران ار از وضعیت طلاق مطلع سازید تا آنها نیز به کمک بچه‌ها بشتابند.
باید دانست که زمان برای احیای مجدد فرزندان امری ضروری است. شواهد نشان داده است که پس از گذر زمان مناسب و تزریق حمایت‌ها و هدایت‌های صحیح، بسیاری از کودکان دوباره به حیات طبیعی خود برمی‌گردند. اما اگر اضطراب و تشویش کودکان به‌شکل فزاینده‌ای تداوم یافت، آنگاه باید از مشاورین متخصص در این رابطه کمک جست.
با امید به آینده ای پر بار و روشن تر برای فرزندان ما که آینده سازان ایران و ایرانی خواهند بود.
کودک آزاری :انواع ،علائم،نشانه ها،علل و کمک.
آزار جنسی کودکان هم تکان دهنده و هولناک است و هم امری پیش پا افتاده و عادی.
کودک آزارها هر روزه آسیب جسمی،جنسی وعاطفی به کودکان بی دفاع وارد می آورند. اثرات سوء این آسیبها می تواند عمیق و دراز مدت باشد.متاسفانه بیشتر اشکال ظریف کودک آزاری از قبیل غفلت و آزار عاطفی می تواند دقیقا" به همان اندازه آزارهای جسمی ضربه روحی وارد کند. حمایت متمرکز می تواند هم به قربانیان کودک آزاری و هم به خود کودک آزارها کمک کند.
تعریف کودک آزاری چیست؟
کودک آزاری شامل هرگونه عمل یا کوتاهی در عملی است که سلامتی و رشد عاطفی یا جسمی کودک را به مخاطره می اندازد.فردی که از کودک مراقبت می کند اگر در پرورش و تربیت کودک کوتاهی کند،به او آسیب جسمی برساند یا با او ارتباط جنسی برقرار کند ،او را آزار داده است.
انواع کودک آزاری کدامند؟
4 نوع عمده کودک آزاری ؛آزار جسمی ،آزار جنسی ،آزار عاطفی وغفلت از کودک می باشد. انواع دیگر آزار، بهره کشی از کودک است(جدا از بهره کشی جنسی). استفاده از کودک در کار یا سایر فعالیتهایی که برای دیگران سودآور است. نمونه ای از بهره کشی به منظور منافع تجاری یا پول ساز ، کار کودک است. استفاده از کودک به هر طریقی که باعث کاهش رشد جسمی ، روانی و اجتماعی کودک شود ، بهره کشی است.
آزار جسمی چیست؟
هر گونه آسیب جسمی به یک کودک که در اثر حادثه رخ نداده باشد، آزار جسمی است؛این آسیب ممکن است ناشی از هر گونه ضرب و شتم بر روی بدن کودک باشد از قبیل:
- کتک،مجازات با شلاق، مشت زدن ،سیلی زدن یا کوبیدن.
- هل دادن،انداختن، تکان دادن ،لگد زدن یا پرت کردن.
- نیشگون گرفتن، گاز گرفتن،خفه کردن یا کشیدن مو.
- سوزاندن با سیگار ، آب جوش ،یا دیگر اشیا داغ.
- تنبیه جسمی شدید که با سن کودک نامناسب باشد.
تنبیه بدنی با آزار جسمانی متفاوت است . در تنبیه بدنی کاربرد نیروی جسمی به منظور ایجاد درد بدنی است نه به قصد آسیب رساندن بلکه به منظور اصلاح یا کنترل.
آزار بدنی ،آسیب ناشی از خشونت فیزیکی است.به هر حال تنبیه بدنی می تواند به آسانی از کنترل خارج شود و به آزار جسمی تبدیل شود. تنبیه بدنی در مدرسه در بعضی مواقع بر خلاف قانون است نه در همه موارد.در بسیاری از خانواده ها تنبیه بدنی هنجار است.هر ساله از هر هزار کودک ،صد نفر به وسیله نزدیکانشان مورد
آزار قرار می گیرند و هزاران کودک در اثر این آسیبها می میرند .برای کودکانی که جان سالم به در می برند ، آثار نامطلوب عاطفی بسیار عمیق تر از آثار نامطلوب جسمانی است.
آزار جنسی چیست؟
آزار جنسی کودک هر گونه عمل جنسی بین یک بزرگسال و یک کودک است که شامل موارد زیر می شود:
- نوازش کردن ، لمس کردن یا بوسیدن اندامهای جنسی یک کودک.
- آمیزش جنسی (دخول)، نزدیکی ، زنای با محارم ، تجاوز ،سکس دهانی یا لواط.
- به نمایش گذاشتن رفتارهای جنسی بزرگسال در اشکال مختلف برای کودک(نشان دادن اندامهای جنسی به کودک،وادار کردن کودک به مشاهده اعمال جنسی ، نمایش اطلاعات مبتذل (سکسی)،بیان داستانهای مستهجن، آمیزش جنسی گروهی با یک کودک.
- سایر تجاوزهای نهان ( واداشتن کودک به لخت شدن، دید زدن کودک در حمام یا تخت خواب)
- بهره کشی جنسی
- کشاندن کودکان به مکانهای مبتذل یا به طرف اطلاعات اینترنتی مبتذل.
- قرار دادن فیلم ها یا مجله های سکسی مبتذل در معرض دید کودکان.
- فحشای کودک
- به کار گرفتن کودک در برنامه سکسی از قبیل فیلم یا مجله.
اعمال فوق زمانی که یک خویشاوند یا مراقب از قبیل یکی از والدین ، پرستار بچه، یا مسئول نگهداری کودک خردسال مرتکب آن شده باشد کودک آزاری در نظر گرفته می شود خواه درون خانه یا خارج از خانه ( اگر یک فرد غریبه مرتکب این عمل شود تجاوز جنسی نامیده می شود.)
سن حقوقی مجاز برای داشتن روابط جنسی دو نفر ،بین 12 تا 21 سال قرار دارد و در کشورهای مختلف متفاوت است.در بسیاری از کشورها داشتن رابطه با شخصی کوچکتر از سن حقوقی مجاز بر خلاف قانون است.در رابطه با سکس با افراد صغیر از لحاظ حقوقی هر کشوری قوانین مخصوص به خود را دارد.
آزار جنسی به طور ویژه ای پیچیده است.بخاطر تفاوت میزان قدرت بین بزرگسال و کودک،بخاطر داد و ستدی که بین کودک و بزرگسال رخ می دهد و بخاطر اینکه کودک راهی برای تجربه از نزدیکی در فهم بالغ خود ندارد. قطع نظر از رفتار یا واکنش های کودک ، فرد بزرگسال مسئول است که در گیر اعمال جنسی با کودکان نشود .آزار جنسی هرگز تقصیر کودک نیست.
آزارگران جنسی می توانند:
- والدین، خواهر،برادر یا سایر وابستگان
- مراقبان تخصصی کودک
- روحانیون،معلمان یا مربیان ورزشی
- همسایه ها یا دوستان و غریبه ها باشند.