گفتنی‌ها و نگفتنی‌های جلسه خواستگاری
گفتنی‌ها و نگفتنی‌های جلسه خواستگاری
جلسه خواستگاری از جلسات تعیین‌کننده در زندگی آینده جوانان است. اگر هدف ما از برگزاری جلسات خواستگاری به دست آوردن آشنایی اولیه با کسی باشد که قرار است به همسری خود انتخاب کنیم پس باید برای این جلسه برنامه مشخصی داشته باشیم که ما را به این هدف برساند. برخی نکات به شما کمک می‌کند که بتوانید با هدایت بحث‌ها به هدفتان که شناخت بیشتر از خصوصیات طرف مقابل و شناساندن خودتان و خواسته‌ها و ایده‌هایتان به او است موفق‌تر عمل کنید.
بهتر است از طرح پرسش‌های کلی خودداری کنید. پرسش‌های کلی اغلب شما را به هدف نمی‌رساند. دریافت پاسخ‌های کلی در برابر سوالات کلی چشم انداز روشنی به شما نمی‌دهد و رفتارها و ویژگی‌ها در ابهام باقی می‌ماند. به‌عنوان یک اصل اساسی، مهم است که شما ابعاد زندگی و میزان اهمیت هر بعد را برای خود سطح‌بندی کنید. برای مثال وضعیت اقتصادی فرد از ابعادی است که بر زندگی شما تاثیر می‌گذارد. نوع نگاه طرف مقابل به زندگی، روابط فردی و اجتماعی، نوع برخوردهای او با محیط اطراف، جامعه و نزدیکان اصولی هستند که باید از طریق سوالات عملی آنها را بشناسید. برخی از این سوالات به توصیه کارشناسان به شرح زیر است:
• مسوولیت‌پذیری و انجام وظایف فرد:
بهتر است که در این زمینه نپرسیم آیا شما مسوولیت‌پذیرید یا نه، ما می‌توانیم سوالات دیگری مطرح کنیم که در نتیجه آن به همین شناخت برسیم؛ برای مثال: شما در چه تاریخی سرباز شدید؟ کی به سربازی رفتید؟ آیا غیبت هم داشتید؟ آیا در انجام کارها در خانواده با پدر و مادرتان مشاجراتی داشتید؟ آیا آنها کارهایی را به زور از شما می‌خواستند؟ رفتار همکاران‌تان با شما چگونه است؟ (اغلب افرادی که با خانواده، همکاران و دیگران مشاجره دارند و ناسازگارند، کسانی هستند که نسبت به انجام وظایف و مسوولیت‌های خود کوتاهی می‌کنند).
• ثبات فکری و احساسی فرد:
با سوالاتی متوجه شوید که آیا او شغل عوض کرده است؟ رشته تحصیلی خود را جابه‌جا کرده؟ آیا با دوستان هر چند وقت یکبار قطع رابطه می‌کند؟ به تناسب سنش چه چیزی اندوخته؟ برای مثال یک آقای 27 ساله چه میزان تحصیلات دارد، چه میزان تخصص دارد و میزان موفقیت او در محیط کاری‌اش چقدر است؟
همچنین سوال از رابطه‌های عاطفی او به طور مشخص مهم است. آیا او خواستگاران دیگری داشته است یا به خواستگاری دختران دیگر نیز
رفته است؟ تا چه اندازه به رفاقت در چارچوب روابط خانوادگی وفادار است؟ این سوالات نوع نگاه او را به روابط عاطفی و همچنین میزان پایبندی او را به تعهدات عاطفی و اخلاقی مشخص می‌کند.
• انعطاف‌پذیری:
این بند هم بسیار مهم است، ما باید با طرح سوالاتی متوجه بشویم این فرد چقدر انعطاف‌پذیر است و می‌تواند تغییرات را قبول کند.
به این سوال توجه کنید: ما آماده شده ایم که راس ساعت 18 به یک مسافرت برویم، ناگهان تلفن زنگ می‌زند و یکی از اقوام که از شهرستان آمده، خواهان آدرس دقیق منزل ما است که به میهمانی ما بیاید، در این هنگام شما چه کار می‌کنید؟
شیوه پاسخ‌گویی به این سوال مهم است نه خود جواب.اگر فرد بگوید: «به آنها می‌گوییم برنامه مسافرت داریم و نمی‌توانیم در خدمت شما باشیم.» نشانه انعطاف‌ناپذیری است. اگر فرد بگوید: «به آنها می‌گوییم قدمتان روی چشم بفرمایید.» این هم نشانه انعطاف‌ناپذیری است. در حالی که فرد منعطف به راه‌های دیگری به غیر از بلی یا خیر نیز توجه دارد. برای مثال می‌گوید: «باید ببینم سفر ما چقدر اهمیت دارد؟ آن فامیل کیست؟ ضرورت میهمانی آمدن او چیست؟ اهمیت رفتن به این سفر برای ما چقدر است؟»، یعنی بررسی همه جوانب.
• تقسیم وظایف و نقش زن و مرد:
شما می‌توانید با مثال‌هایی، کارها و مسوولیت‌های خانه را مطرح کنید و از او بپرسید به نظر شما چه کسی این کارها را باید انجام دهد. خرید، تصمیم‌گیری، کارهای منزل، نگهداری بچه، ادامه تحصیل، تفریحات و...
• مسایل اقتصادی خانواده:
این بند هم باید با سوالات ریز و جزیی همراه باشد. برای مثال میزان خرجی که برای جشن عروسی در نظر دارید و نوع تالار آن را مشخص کنید؟ محل مسکونی چگونه و کجاست؟ مشترک، شخصی یا اجاره‌ای است؟ درآمدهای زن و مرد چگونه در خانواده هزینه می‌شود؟ تصمیم گیرنده کیست؟
• میزان استقلال یا وابستگی فرد:
مثال‌هایی فرضی بزنید که برای مثال شما دوست دارید در شهر دیگری زندگی کنید و نظر او را جویا شوید؟ سوال‌های فرضی مطرح کنید که مادر و پدر شما یا مادر و پدر وی توصیه‌ای به شما دارند، شما باید چگونه با آنها برخورد کنید. یا سوال‌هایی از این قبیل: فکر می‌کنید هر چند روز یکبار باید به خانواده‌هایمان یا اقوام خود سر بزنیم؟
• صفات شخصی و روانی:
افسردگی، پرخاشگری، اضطراب، وسواس، سوءظن، زودرنجی، کج‌خلقی، تنهایی، ترس‌ها، سابقه‌های بستری و درمان و... جزو مهم‌ترین مسایلی است که باید بررسی شود. بهتر است با نشانه‌های این اختلالات آشنا باشید و با سوال و دقت در نشانه‌ها اگر مشکلی وجود دارد به آن پی ببرید. همچنین صفاتی مانند خسیس بودن (حسابگر)، ولخرج بودن (دست و دلباز)، بی‌خیال بودن (اجتماعی بودن)، منزوی و بی‌علاقه به تفریح بودن (اهل تفکر و مطالعه بودن)، پیگیر بودن (سمج)، سهل‌انگار بودن (سخت‌گیر نبودن) و... جزو مسایلی است که می‌تواند با مثال‌های عملیاتی پرسیده شود. برای مثال از او سوال کنید شما بیشتر حسابگر هستید یا دست و دلباز ؟ تا فرد هر کدام را انتخاب کرد احساس بدی نداشته باشد.
• مسایل اعتقادی و اخلاقی:
این سوالات را باید بر اساس آنچه خود هستید، طراحی کنید، اگر به مواردی اعتقاد ندارید، باید با طرح سوال‌های متناسب و ریز بررسی کنید که فرد مقابل در این زمینه در تعارض با شما نباشد.
• دوستان:
شناسایی دوستان فرد و خصوصیات این دوستان، مسایل زیادی را درباره همسر آینده شما مشخص می‌کند. سوالاتی مانند اینکه چند تا دوست صمیمی‌داری؟ (تعداد زیاد آن نشانه برونگرا بودن و تعداد کم آن نشان دهنده حساسیت، زودرنج بودن و درونگرا بودن است)، با کدام دوستت صمیمی هستی و او چه خصوصیت جالبی دارد؟ (پیش‌بینی اینکه اگر بخواهی در آینده خیلی خوب در کنار آن طاقت بیاوری باید چنین باشی)، با کدام دوستت ارتباط کمتری داری، یا آن‌که از او خوشت نمی‌آید، چه صفاتی دارد؟ (مهم از این نظر که اگر چنین هستی، در زندگی با این فرد مشکل‌دار خواهی شد).
• خانواده فرد:
سوالات دقیق از خصیصه‌های متعدد خانواده و تعلقات آنها، تحصیلات، فرهنگ، شغل و فرزندان دیگر خانواده که ازدواج کرده‌اند و شیوه ارتباط عروس‌ها و دامادهای آنها با خانواده و...، هم به شناسایی شما نسبت به این خانواده بیشتر کمک می‌کند.
• بیماری‌های جسمی، معلولیت‌ها و... در فرد و خانواده او:
این مورد باید مستقیم سوال شود. خیلی‌ها در جلسات شناسایی دروغ نمی‌گویند اما ملزم به این نیستند که همه چیز را بگویند. برای مثال اگر بپرسید شما بیماری مزمن یا حادی داشته‌اید؟ جواب صحیح می‌دهند اما اگر نپرسید ضرورتی برای توضیح این موارد در خود نمی‌بینند.
منبع: http://www.salamat.com
